Verslag 7 maart ‘Europese Verkiezingen: Gendergelijkheid’
Op donderdag 7 maart vond de bijeenkomst ‘Europese Verkiezingen: Gendergelijkheid’ plaats in de Nieuwe Liefde. Deze bijeenkomst werd georganiseerd door Kristina Dimitrova van het Liaisonbureau Europees Parlement in Nederland en Marie-Anne van Reijen van Meer Vrouwen in de Politiek, de bijeenkomst werd gemodereerd door Caroline Glasbergen van New Female Leaders.
De sprekers waren: Ria Cats (EU-correspondent het Financieele Dagblad), Kimberley Snijders (voorzitter NJR & SER Jongerenplatform), Loes Aaldering (politicoloog Vrije Universiteit Amsterdam), Kim van Sparrentak (Europarlementariër GroenLinks) en Lara Wolters (Europarlementariër PvdA).
De perspectieven in dit verslag reflecteren de perspectieven van de verschillende sprekers.
Op 6 tot 9 juni mogen we stemmen voor de Europese Parlementsverkiezingen.
In het kader van Internationale Vrouwendag bespreken we wat de rol is van Europa op het vlak van gendergelijkheid. En hoe verhoudt zich dat tot Nederland?
Deel 1: Wat is de afgelopen vijf jaar gebeurd in het Europees Parlement op het vlak van gendergelijkheid?
Wat is er de afgelopen vijf jaar gerealiseerd op het vlak van gendergelijkheid?
Is het intersectioneel genoeg? En hebben we voldoende de jongere generatie mee genomen?
- Women on Boards: Een quotum voor vrouwen in raden en besturen
Verschillende onderzoeken geven aan dat wanneer je vrouwen een kans geeft aan de top van bedrijven dat die bedrijven veel beter (financieel) presteren. Wanneer je functies voor vrouwen aan de top creëert, wordt er vaak gezegd ‘die vrouwen zijn er niet’. Maar wanneer je moet zorgen voor voldoende vrouwen aan de top, dan moet je ervoor zorgen dat vrouwen onder aan het bedrijf straks aan de top kunnen staan. Je moet gaan kijken wat voor kansen je vrouwen op alle lagen in je bedrijf nu moet gaan bieden. Als je zorgt voor meer vrouwen in de top, is aangetoond dat het ook helpt om meer vrouwen op de lagen daaronder te krijgen. Mannen worden geselecteerd op potentieel en vrouwen op wat ze daadwerkelijk al bereikt hebben en dat hoop je hiermee ook in beweging te krijgen.
Wanneer je in het Europees Parlement wetgeving maakt, geldt die voor de 27 lidstaten. Lara Wolters vertelt dat de landen die het slecht deden, hebben we over de streep gekregen en dat betekent dat er ook in conservatievere, kleinere landen, die nog niet zo lang lid zijn van de Unie, nu zo’n quotum bestaat. In de onderhandelingen heeft de PvdA geprobeerd om ook quota op te stellen voor de overheid, semi-overheid en in de politiek. De huidige wet geldt voor beursgenoteerde bedrijven maar in de onderhandelingen heeft Lara gekeken naar de Europese instellingen. Hoe gaat het daar als vrouw; krijg je voldoende promotie? Is er een gender pay gap? Lara wilde dat deze wetgeving ook op de instellingen van de Europese Unie betrokken zou worden, dat is niet gelukt omdat er door de Europese Commissie heel hard is teruggeduwd. De Europese Commissie heeft toegezegd om te gaan kijken hoe dat ze gaan onderzoeken hoe deze maatregelen ook kunnen gaan gelden voor de instellingen van de Europese Unie.
- Equal pay: gelijke beloning voor gelijkwaardig werk
Deze nieuwe richtlijn moet zorgen dat er transparantie komt over wat verdienen mensen, zodat de loonkloof aangepakt wordt. Deze wet zorgt ervoor dat er transparantie komt over wie wat verdient en dat jij met die informatie naar je manager toe kunt gaan en kunt zeggen ‘dit is niet eerlijk, laten we dit aanpassen.’
- Gender based violence: Preventie van gendergerelateerd geweld
Er is een lange strijd aan voorafgegaan aan de totstandkoming van deze wet. In de Raad van Europa is de Istanbul-conventie afgesproken. Dat is een conventie waar heel veel EU en niet-EU landen hebben afgesproken dat we goede systemen moeten hebben om geweld tegen vrouwen tegen te gaan.
De Europese Commissie heeft een voorstel gemaakt, zodat in elk land vrouwen zeker weten dat de juiste loketten bestaan om naartoe te gaan, dat bijvoorbeeld politie en justitie verplicht trainingen krijgen om goed met slachtoffers van geweld om te gaan, en dat er goede en fatsoenlijke straffen zijn.
Wat niet gelukt is om in deze wet te krijgen, is dat de definitie van verkrachting is gedefinieerd op basis van consent in plaats van of je kunt aantonen dat er geweld is gepleegd. Dit was een hele belangrijke eis vanuit het Europees Parlement, maar dat is helaas niet gelukt. Het is wel gelukt om aandacht te creëren voor offline én offline geweld. Bijvoorbeeld als jij als vrouw online haat ervaart en je kan bewijzen dat dit georganiseerd was, omdat er in een telegram-groep haat zaaiende content is gedeeld waardoor je te maken kreeg met veel online haat.
Nederland heeft deze wet tien jaar tegengehouden, pas onder de huidige minister van Sociale Zaken Karien van Gennip is die omslag gekomen. Dit was op hetzelfde moment dat Duitsland instemde. Duitsland is een land met een enorm stemgewicht, als zij gaan instemmen, dan is de kans groot dat er voldoende steun is voor de wet.
- Het vaderschapsverlof
Het vaderschapsverlof is door Europa in Nederland ook verbeterd. De Nederlandse overheid is verplicht om dat uit te voeren. Nederland heeft ervoor gezorgd dat het ouderschapsverlof zo minimaal mogelijk uitgebreid hoeft te worden. En toen er een meerderheid was in het Europees Parlement, zei Nederland vervolgens: ‘wij hebben het vaderschapsverlof geregeld’.
Ria Cats geeft aan dat alle grote stappen die in Nederland zijn genomen op gendergelijkheid, uit Europa komen.
Er zijn ook wetten waarbij gendergelijkheid niet centraal staat, maar waarin ruimte is gecreëerd voor gendergelijkheid.
- Wet over productveiligheid
Deze richtlijn is herzien, omdat er nu veel meer digitale producten zijn. Kim van Sparrentak heeft ervoor gezorgd dat gender wordt meegenomen in de productveiligheid. Alle producten worden getest op verschillende aspecten. Als standaard wordt daar een witte man van 1m80 voor gebruikt, nu moeten sommige producten ook voor vrouwen getest worden. Dat is bijvoorbeeld belangrijk voor bepaalde chemicaliën. Nu moet het getest worden voor vrouwen voordat het de Europese markt op kan.
- Wet verantwoord ondernemen
Grote bedrijven in Europa moeten nagaan of in hun keten kinderarbeid, dwangarbeid, ontbossing etc plaatsvindt. Als dat zo is, of als ze daarvan kan weten, dan is er een verplichting om daar iets aan te doen. We weten, bijvoorbeeld, dat er veel vrouwen werken in de fabrieken van veel grote kledingmerken. Deze bedrijven moeten zorgen voor veilige werkomstandigheden, bijvoorbeeld voor leefbare lonen en als er sprake is van overwerk dat vrouwen s avonds ook veilig naar huis kunnen.
- Nieuw handelsakkoord met Chili
Vorige week heeft de Europese Unie ingestemd met een nieuwe handelsakkoord met Chili. Onderdeel van dat akkoord is dat er wordt gekeken naar gender; dat niet alleen mannen profiteren van vrijhandel tussen de Europese Unie en Chili, maar dat ook vrouwelijke ondernemers hiervan kunnen profiteren.
Voor de Europese Unie was dit de eerste keer dat gender was opgenomen in een handelsakkoord. Voor Chili was het de derde keer dat ze dit hadden opgenomen in een handelsakkoord. Chili loopt ook voorop ten opzichte van de EU als het gaat om de rol van vrouwen in de economie. In Chili houden vrouwen de economie draaiende, er zijn heel veel eenoudergezinnen, vrouwen die een gezin onderhouden; werken en de opvoeding doen. In de EU is er minder bekend over het aandeel van vrouwen in de economie en bijvoorbeeld het aandeel vrouwelijke ondernemers.
- Digital Services Act: Nieuwe regels voor socialmediabedrijven
Met de nieuwe internet wetgeving in Europa, komen er betere meldingsprocedures. De grote techbedrijven zoals Facebook krijgen de verplichting om te reageren op meldingen. Bijvoorbeeld als je een melding doet over online haat, dan moeten de platforms reageren. En als je het niet eens bent met het antwoord van het platform, moet er een mogelijkheid zijn om met hen in conclaaf te gaan en dat je in beroep kunt tegen hun beslissing. Andersom geldt ook als je heel vaak wordt gerapporteerd en iets onterecht offline wordt gehaald, dan moeten de platforms dat ook weer terugzetten.
Kim van Sparrentak geeft aan dat algoritmen ook aangepakt moeten worden. Algoritmes op social media zijn gebouwd om jou zoveel mogelijk emoties geven, zodat je langer online blijft. De beste emotie om jou nog langer aangehaakt te houden en jou verslaafd te maken aan die sociale media is boosheid. Dus zetten socialmediabedrijven die posts bovenaan waarvan ze verwachten dat jij er boos van wordt en hetzelfde geldt voor de comment section. Dat betekent dat sociale media nare reacties beloond door ze bovenaan te zetten.
Kim legt uit dat het ook zo werkt dat wanneer je ziet dat iedereen boos of met haat reageert op een bepaalde persoon of post, dan gaan mensen daar vaak in mee, omdat we groepsdieren zijn.
Hoe intersectioneel wordt er gesproken over gender mbt EU-wetgeving?
De sprekers geven aan dat het een gevecht is om gender in wetten en regelgeving te verankeren. Als het woord ‘gender’ valt in de Europese Raad, dit is het orgaan waar de 27 lidstaten die besluiten nemen, dan steigert met name Hongarije. Bij alles waar het woord gender in voorkomt, zijn ze tegen. Wanneer het gaat over gender, wordt er vooral naar man/vrouw verschillen gekeken. In de loontransparantie richtlijn is er voor het eerst opgenomen dat er op een intersectionele manier naar gekeken moet worden. In de richtlijn geweld tegen vrouwen stond ook een verbod op vrouwelijke genitale verminking in. GroenLinks wilden dat ook regelen voor mensen die intersekse zijn, die ervaren daar ook veel problemen mee, maar dat was een brug te ver voor de Raad. Dat komt omdat er een aantal conservatieve landen zijn die gaan steigeren op het moment dat ze het woord ‘gender’ horen.
Alles wat je hoort over ‘Lentekriebels’, dat hoor je dan ook helaas, zoals ‘Regenboog-waanzin’.
Deel 2: Hoe gaat het in het Europees Parlement?
Europa wordt geleid door een vrouw en het Europees Parlement wordt geleid door een vrouw.
Daar komt belangrijke regelgeving vandaan, maar hoe zit het met de cultuur intern?
Hebben we daar te maken met een inclusieve cultuur of komen we daar de masculiene waarden tegen die we ook nog veel in het bedrijfsleven zien? Hebben we nog te maken met stereotypen en wat is de rol van de media daarin?
- Ondervertegenwoordiging van vrouwen in het EP
Loes Aaldering legt uit dat vrouwen nog steeds descriptief ondervertegenwoordigd zijn (descriptieve vertegenwoordiging is de aanwezigheid van de in de maatschappij bestaande groepen in de volksvertegenwoordiging, het gaat dus om wie de vertegenwoordiger is en niet zo zeer hoe deze handelt). Dit is een universeel gegeven, dit zien we op bijna alle plekken in de wereld. Er zijn zes landen in de wereld waar vrouwen, bijvoorbeeld in het Parlement, minimaal 50 procent bezetten.
Dit is om heel veel redenen een probleem. Je hebt een voorbeeldfunctie. Hoe meer vrouwen in de politiek zitten, hoe beter de belangen van vrouwen zijn vertegenwoordigd. Om vrouwen goed te kunnen vertegenwoordigen hebben we meer vrouwen in de politiek nodig. De politieke weg voor vrouwen is lastiger dan voor mannen.
We zien dat op schrikbarende vroege leeftijd dat politiek wordt geassocieerd met mannen. Op een leeftijd van 6 tot 8 wordt er al een duidelijke link gelegd tussen masculiniteit/mannen en politiek, dat zijn ook de voorbeelden die kinderen vaak zien. Dit is schadelijk, dat is niet goed voor de politieke ambitie en de politieke interesse van meisjes. Gedurende het opgroeien groeit die genderkloof. Hoe ouder kinderen worden, hoe groter die kloof is in politieke interesse en ambitie.
Vrouwen van kleur zijn ook ondervertegenwoordigd in het Europees Parlement. Je ziet bijna geen mensen van kleur en de huidige lijsten zijn ook weer zeer wit, met bijna alleen maar mannen als lijsttrekker. Vrouwen met een beperking zijn ook ondervertegenwoordigd in het Europees Parlement.
Wanneer we kijken naar de toenemende polariserende kloof tussen jongeren, zien we dat vooral jonge vrouwen progressiever worden en dat vooral jonge mannen conservatiever worden. De progressieve jongeren zijn veel bezig met vrouwenrechten en willen meer aandacht voor alle non-binaire vormen van gender en voor intersectionaliteit. Kimberley Snijders legt uit dat we moeten begrijpen dat als je een chronische aandoening hebt of als je vrouw van kleur bent, dat je dan ook een extra drempel tegenkomt. Dit is de ene kant van het verhaal, namelijk de instroom van vrouwen in de politiek.
Loes Aaldering legt uit dat als je in de politiek werkt, dan zien we een dat de politiek en hele masculiene dynamiek heeft. Masculien relateert aan gender stereotypes. Masculiene stereotype zijn eigenschappen die wij associëren met mannelijkheid, zoals sterk zijn, krachtig zijn, moeilijke beslissingen durven nemen en daadkracht. Over het algemeen zijn dit eigenschappen die wij zoeken in onze politici en vrouwen worden over het algemeen meer geassocieerd met feminiene stereotypen zoals meer op het op het gemeenschappelijke zitten, ook wel ‘communal traits’ genoemd; empathie, inlevingsvermogen en vriendelijkheid.
Als we nadenken over wat zoeken wij in politici, overheersen masculiene eigenschappen. Hiermee hebben vrouwen een inherent nadeel bij kiezers. Maar ook media associëren vrouwen met feminiene eigenschappen, dit maakt de omgeving niet vrouwvriendelijk. Sowieso hebben achtergestelde groepen het vaak moeilijk in hele competitieve omgevingen. Dat dat zie je ook In de politiek.
Als je nu ziet hoeveel publieke figuren te verduren krijgen, is het zwaar om een publieke functie te hebben maar als vrouw of als persoon van kleur, is dat aanzienlijk erger. Het is niet gek dat mensen van kleur zich niet herkennen in de huidige leden van het Europees Parlement. Kimberley Snijders geeft aan dat wellicht heel veel vrouwen (van kleur) zijn die daar geen trek in hebben. Als je kijkt naar de manier waarop Sylvana Simons in Nederland is behandeld. En nu ze niet meer politiek actief is, zegt iedereen ‘Oh, wat heeft ze dat goed gedaan’. Het is heel moeilijk om voorop in te lopen. Kimberley doet een oproep om wanneer er vrouwen van kleur verkozen worden, om hen te steunen, want ze krijgen zoveel haat over zich heen.
Sociale media maken publieke functies en functies in de politiek niet aanlokkelijker. Potentiële vrouwen die hele goede dingen zouden kunnen doen, haken af, ze gaan de politiek uit of ze kiezen er in eerste instantie niet voor of ze censureren zichzelf. Deze zelfcensuur is bedreigend voor onze vertegenwoordigende democratie.
Ria Cats licht toe dat de media hier ook een rol in spelen. Een vrouwelijke politica krijgt andere vragen dan haar mannelijke collega’s, zoals: ‘Hoe combineer je de zorg voor je gezin met je werk?’, of als je geen gezin hebt ‘Waarom heb je geen kinderen, het is vast wat niet te combineren met je werk?’ Je ziet ook vaak dat de kop bij een interview met de vrouw is ‘goh Ik heb het wel druk, maar gelukkig helpt mijn man mee’ of ‘mijn kind is doof, maar het lukt me toch’. Het gaat altijd over zorg.
De media is zich daar niet altijd van bewust, dus het is belangrijk dat journalisten daar op letten, dat je geen vragen aan een vrouw stelt die je ook niet aan een man zou stellen.
En als vrouw krijg je het harder te verduren. Media krijgen meer reacties op vrouwelijke geïnterviewden en vrouwelijke journalisten krijgen ook hardere reacties. Als een vrouwelijke journalist een stuk schrijft met een mannelijke collega, dan gaat het commentaar naar de vrouwelijke journalist.
Loes Aaldering licht toe dat er structurele verschillen zijn tussen hoe de media berichten over mannelijk en vrouwelijke politici. Vrouwen krijgen minder media aandacht in landen zoals Nederland met een proportioneel kiesstelsel dan hun mannelijke collega’s. Wat electoraal gezien dramatisch is want media aandacht is belangrijk voor je naamsbekendheid. Bij vrouwen wordt vaak of het geslacht benoemd en bij mannen zien we structureel meer aandacht voor leiderschapskenmerken en inhoud.
Schijnparticipatie zien we niet alleen in de volksvertegenwoordiging. Kimberley Snijders vertel dat zij drie keer te maken heeft met schijnparticipatie: als jonge persoon, als persoon van kleur en als vrouw. Ze vertelt dat ze soms voor een panel wordt gevraagd omdat ze jong is, omdat ze vrouw is en omdat ze een persoon van kleur is. Ze wordt soms zelfs gebeld door de pers en die durven te zeggen ‘we zochten nog een jong persoon van kleur’ of als je niet kan ‘Ken je nog een ander jong persoon van kleur’. Het zou moeten gaan om het inhoudelijke verhaal en het geven van ruimte aan de nuance in de discussie die een jong persoon van kleur kan meebrengen en niet omdat het een goede uitstraling geeft.
Kimberley geeft aan dat et een veranderend politiek landschap, na de afgelopen verkiezingen, is het nog belangrijker dat er meer bewustzijn komt over de ruimte die jonge vrouwen van kleur krijgen in de media. Zelfs als het gaat over algemene onderwerpen, krijgen jonge vrouwen van kleur sneller vervelende opmerkingen. Ze vraagt zich af: Wat voor reactie ga ik krijgen als ik met andere jongeren in gesprek gaat over asiel of migratie? Met de splitsing in stemgedrag onder jongeren, vind ik het nu spannender om hierover in gesprek te gaan.
Dit geldt ook voor jonge queer vrouwen. Kim van Sparrentak geeft de tip om bepaalde social media, zoals Twitter, tijdelijk van je telefoon te halen als je verwacht dat je veel online gaat krijgen. Je kunt je team, collega’s, vrienden of familie vragen om het te monitoren. Zij kunnen de comments uit zetten als het te erg wordt, of mensen blokkeren als die over de schreef gaan.
In een politieke functie betekent het dat je hier aandacht aan moet besteden, en dat je die tijd en energie tijd niet kunt besteden aan je politieke werk. Dat is een verschil met mannelijke collega’s, die hebben te maken met minder online haat en hoeven daar dus minder tijd en energie aan te besteden.
Verlof in het Europees Parlement
In het Europees Parlement is geen verlofregeling voor als je kind krijgt. Dit is problematisch voor de democratie. Lara Wolters licht toe dat ze in een spagaat zat toen zij een kind kreeg, waarbij ze uiteraard zo goed mogelijk haar mandaat wil uitvoeren, maar je kunt je werkzaamheden niet overdragen wanneer je zwanger bent. Je kunt je stem niet overgedragen, het gevolg is dat je moet kiezen tussen je kind thuis of je werkproject. De meeste vrouwen in het Europees Parlement proberen het allemaal te doen. Omdat het niet goed geregeld is, word je bijna gedwongen om eerder terug te gaan naar je werk. Daarmee geef je een signaal af naar jongere mensen in het Europees Parlement, wat niet gezond is.
Je gaat het Parlement in omdat je dingen wil veranderen en wil leveren, maar wanneer belangrijke onderhandelingen plaatsvinden tijdens je afwezigheid omdat je een kind krijgt, word je gedwongen te gaan werken op een moment dat je er nog niet aan toe bent of dat het eigenlijk niet kan.
Voor de meeste mannelijke collega’s draagt hun vrouwelijke partner de mentale en fysieke last van het huishouden. Dat is een duidelijke ongelijkheid in het systeem.
Kimberley Snijders geeft aan dat een interne organisatie een belangrijke rol kan spelen in de ondersteuning van je werk. Wanneer je verwacht dat je veel nare reacties gaat krijgen door een media-optreden, kun je aangeven dat je niet bereikbaar wil zijn, of bijvoorbeeld dat je contactgegevens tijdelijk van je website gehaald worden. Een organisatie kan je hierin ondersteunen door dit snel te regelen als je hierom vraagt zonder dat daar een discussie over gevoerd hoeft te worden. Kimberley vertelt dat het bij in deze situatie de NJR reageert met: ‘Als jij dat nodig hebt, dan moeten we dat voor je regelen.’
Financiële ongelijkheid
Naast verlofregelingen, is er ook een ongelijk voor vrouwen wanneer het gaat om de kwetsbare financiële positie van vrouwen in de samenleving voordat zij de politiek ingaan. Campagne voeren kost bakken met geld, geld wat je heel vaak zelf moet betalen als kandidaat. Vrouwen, en met name jonge vrouwen en jonge moeders zijn heel vaak financieel afhankelijk, of in ieder geval kwetsbaarder dan mannen. Sommige partijen vergoeden de reiskosten grotendeels.
Wanneer je verkozen bent, heb je nog niet het Europees Parlement inkomen, maar in het begin wordt verwacht dat je alle reizen naar en hotels in Straatsburg en Brussel. Sommige partijen helpen je met een voorschot totdat je je eerste salaris als Europarlementariër krijgt.
Politieke partijen moeten hier meer bij stilstaan en een inclusieve manier hebben om kandidaten te ondersteunen. Als het een privilege is om kandidaat te zijn, dan krijgen we nooit een eerlijkere politiek.
Deel 3: Welk onderwerp mag niet missen In de nieuwe genderstrategie van de Europese Commissie? Hoe moet het in de toekomst?
Ria Cats licht toe dat we in Nederland een behoorlijke ruk naar rechts hebben gemaakt na de afgelopen verkiezingen. De voorspelling is dat dit ook voor de aanstaande Europees Parlementsverkiezingen gaat gebeuren. We kunnen dat heel veel manieren duiden, maar dat gebeurt nog weinig vanuit een genderperspectief. Rechts populistische partijen zijn een gevaa voor gendergelijkheid. Het zijn partijen met heel weinig vrouwen op de lijst. En wat betekent het als er straks extreem rechtse commissarissen naar voren worden geschoven?
Wat gaat zo’n ruk naar rechts betekenen voor gendergelijkheid? We moeten ook zorgen dat het de positie van vrouwen niet gaat verslechteren. Extreem en radicaal rechts heeft weinig belangstelling voor gendergelijkheid.
Jongeren en de Europese Verkiezingen
Veel jongeren ervaren de Europese Verkiezingen als ‘extra-ver-van-mijn-bed-show’, maar Kimberley stelt dat gendergelijkheid een mooie manier om jongeren bewust te maken op wat voor manier de Europese verkiezingen effect op hen hebben.
Kunstmatige intelligentie
Volgende week stemt het Europees Parlement voor de kunstmatige intelligentie wet [het Europees Parlement heeft voor deze wet gestemd]. Kim van Sparrentak licht toe dat we steeds digitaler worden en robots vaak stereotypen versterken. We moeten goed opletten dat digitale producten de ongelijkheid niet versterken, zelfs nog erger discrimineren. AI systemen moeten goed getest worden om er voor te zorgen dat ze niet discrimineren. Onderdeel van de wet is een verbod op biometrische surveillance, zodat we op straat kunnen lopen zonder dat camera’s precies weten wie wie is, of mensen in hokjes plaatsen op basis van kunstmatige intelligentie, waardoor we nummers worden en niet als individuele mensen worden behandeld.
Welke rol speelt technologie en social media?
Kimberley Snijders vertelt over het project van de NJR ‘Jong gelijk’. Dat is een alliantie van verschillende organisaties waarin ze discussies aangaan bij bijvoorbeeld bij voetbalverenigingen en in klaslokalen en andere omgevingen, om te praten over mannelijkheid. We willen het liefst dat mensen die uit die omgeving zelf komen, met elkaar de discussie aangaan. Wat goed werkt in deze discussie is dat jongeren bet beste aangesproken kunnen worden door iemand uit hun eigen omgeving, die voor hen een rolmodel kan zijn.
Er zijn bepaalde mensen die je zelf niet kan bereiken of die niet naar jou luisteren. Die rolmodellen spelen, bijvoorbeeld op je voetbalvereniging, kunnen dan een belangrijke rol spelen.
De bescherming van de democatie
Ria Cats vindt de bescherming van de democratie een belangrijk onderwerp voor de toekomst: We moeten investeren in onze veiligheid, veiligheid voor vrouwen, mannen, ons allemaal, en veiligheid voor de democratie, want die wordt ernstig bedreigd door technologie, maar ook door Rusland, door China en wie weet straks door Trump.
Genders
Kimberley geeft aan dat er behoefte is aan meer discussie over alle verschillende genders, en niet alleen over gendergelijkheid in de zin van ‘de witte vrouw van 60 die in bestuurslagen moet komen’. Maar we moeten op heel andere manieren kijken naar de impact van gendergelijkheid, bijvoorbeeld ook de impact van vrouwen in asielzoekerscentra die onder hele barre omstandigheden leven.
Ongelijkheid
Lara stelt dat we de groeiende ongelijkheid moeten aanpakken. Wij hebben het voor elkaar gekregen in het Parlement om een systeem te maken waarbij je de geldkraan dicht kan draaien in Europa als er ergens een leider aan de macht is die nou het niet zo nauw neemt met Europese normen en waarden en de rechtsstaat. Dit mechanisme gebruiken we nog niet voldoende op dit moment. We zijn daar net mee begonnen.
LHBTQIA+-rechten
Binnen het Europees Parlement is een LGBTQIA+- Intergroup. Kim is voorzitter van deze groep. Dit is een groep van 160 Europarlementariërs die zich inzetten voor LGBTQIA+-rechten in alle verschillende commissies. We moeten zorgen dat de rechten voor LGBQTIA+ gewaarborgd blijven. Toen Hongarije een wet indiende die stelde dat je geen ‘LGBTQIA+-propaganda’ mocht laten zien in de buurt van kinderen, wat betekende dat twee mannen niet meer hand in hand langs een kind mogen lopen, hebben de regeringsleiders aan de bel getrokken. Nederland loopt voorop in diplomatie als het gaat over bescherming van LGBQQIA+- rechten. Bij gendergelijkheid zijn ze wat minder happig.
Van deze bijeenkomst zijn ook twee podcasts gemaakt door New Female Leaders. Deze kun je hier terugluisteren: