Hayat Chidi (41) is sinds 2015 statenlid en vice-fractievoorzitter voor D66 Utrecht. Ze heeft de portefeuilles Ruimtelijke Ontwikkeling/Wonen, Bodem/Water, Voorzitter Werkgroep Europa en afgevaardigde IPO (Interprovinciaal Overleg). Na een lange carrière bij de politie begeleid ze nu ook nog jongeren om werk te vinden. In In Utrecht zijn 18 van de 49 statenleden vrouw, dat is 38%. Voor onze PS campagne ging Ellie een interview met haar aan in het Utrechtse Provinciehuis.
Hoe ben je aan je zetel gekomen?
Ik heb me aangemeld, dat kan gewoon bij D66 en bij andere partijen natuurlijk ook. Ik heb een gesprek gehad met de lijstcommissie en toen ben ik op een plek gezet, en daarmee ben ik in de fractie gekomen.
En waarom ben je politiek actief geworden?
Ik vind het heel belangrijk dat de samenleving, de maatschappij, er een is voor iedereen. Ik vind het ongelofelijk belangrijk om zelf mijn steentje bij te dragen, en niet langs de zijlijn te staan en alleen te roepen dat het allemaal niet goed is of niet goed gaat. Ik vind dat je zelf moet meepraten.
Wat heb je tot aan nu gedaan waar je echt trots op bent in je werk?
Ik ben trots dat mijn idee als ‘Gast van de Staten’ is uitgewerkt met de provincie Utrecht. Het is een idee dat ik heb overgenomen van de gemeenten, waar mensen zich kunnen aanmelden als gasten en dan een dag meelopen. Bij ons worden nu mensen opgeroepen om zich aan te melden via huis aan huis kranten of social media, ze worden ontvangen door een aantal statenleden, krijgen een rondleiding en mogen de vergadering bijwonen. Overigens kan je altijd een vergadering bijwonen, ze zijn publiek toegankelijk maar dat weet niet iedereen. Gast van de Staten is een hele laagdrempelige manier om mensen kennis te laten maken met de provinciale politiek.
Wat heb je geleerd op je werk?
Politiek gaat met kleine stapjes, het zijn kleine kiezelsteentjes die je in een vijver gooit en dan ontstaat er iets. Grote brokstukken heb je vaak landelijks of in de gemeenteraad – maar in de provinciale politiek minder. Ik heb geleerd om goed om te gaan met die kiezelsteentjes, want een heleboel kiezelsteentjes bij elkaar heeft effect in de vijver waarin je het gooit.
Hoe blijf je jezelf in de politiek?
Vooral voor vrouwen kan dat moeilijk zijn, omdat wij meer de neiging kunnen hebben om mee te gaan met wat andere willen. Dus voor mij, mijn missie is om mezelf te blijven. Je kunt meepraten en onderwerpen op je eigen manier benaderen. Ik bekijk de dossiers van alle kanten, ik weeg de verschillende kanten af. Hiervoor was ik onderzoeker bij de politie. In die functie weeg je alles af zodat je een gefundeerde mening kunt vormen en duidelijk je koers uitstippelen. Als ik niet mezelf blijf, ben ik sneller geneigd om mee te gaan met anderen, achteraf voelt dat niet goed. Ik vind het niet erg om overtuigd te worden of andere mensen te overtuigen. Dat is ook politiek, dat je niet te star bent, dat je je laat overtuigen door goede argumenten en dat je andere mensen overtuigt.
Dus: dicht bij jezelf blijven en je dossiers goed kennen ?
Ja, en met dicht bij mezelf blijven, bedoel ik dat ik een betrouwbare gesprekspartner wil zijn. Als ik afspraken maak, kom ik ze na, ik ben op tijd, ik zorg dat ik mijn stukken op tijd heb aangeleverd. Wij zijn volksvertegenwoordigers, dus dat betekent soms dat iemand anders veel meer kennis heeft over een dossier. De eerste twee jaar werd ik daar zenuwachtig over, misschien is dat wel herkenbaar voor andere vrouwen, dat je je snel laat overrulen door technische kennis. Ik merk aan mezelf dat ik steeds beter vertrouw op mijn intuïtie en mijn gevoel bij een dossier en wat het betekent voor de mensen, want daar doen we het voor.
Ik ben geen superambtenaar, ik ben geen techneut, maar ik weet wel iets van het aanhoren van mensen en meningsvorming.
Hoe ga je om met obstakels?
Waar ik vroeger in mijn leven en mijn carrière er direct op afging – het was ook mijn beroep – ga ik er nu wat voorzichtiger, wat omzichtiger mee om. Soms willen obstakels je iets vertellen. Soms betekenen obstakels in een dossier dat mensen iets niet willen, dan krijg je veel mails en berichten van mensen die het niet leuk vinden. Daar moet je iets mee doen. Je moet er met respect naar luisteren. Uiteindelijk doe je het ook voor hen. En als het betekent dat je die keuze wel gaat maken, moet je het goed uitleggen. Een nee verkopen vind ik prima maar dan moet je het wel goed doen. Dat vind ik een aspect dat vrouwen in de politiek extra kunnen aanleggen.
Waarom zijn de Provinciale Staten verkiezingen belangrijk?
Die zijn ongelofelijk belangrijk. Met de Provinciale Staten zijn we niet zo zichtbaar maar we zijn met heel veel bezig. De provincie gaat over grote dingen – mobiliteit, provinciale wegen, onze natuur, hoe je gemeenten ertoe brengt om samen met woningbouw aan de slag te gaan. Het gaat iedereen aan maar mensen weten dat niet altijd, we staan wat verder van ze af. Plus we kiezen ook voor de mensen van de Eerste Kamer. Dan is je stem twee keer geldig.
Hoe ga je om met netwerken?
Je hebt je zakelijke netwerken vanuit je dossiers, die hou je warm en als iets gebeurt dan benader je de juiste mensen, je laat je kennis bijspijkeren, je belt en mailt en ziet mensen in bijeenkomsten. Je hebt ook support netwerken, zoals stichting Meer Vrouwen in de Politiek, en andere netwerken waar ik bij verbonden mee ben. Ik vind dat je altijd tijd kunt maken om mensen te ontvangen, af en toe een bijeenkomst te bezoeken en aan te geven dat de politiek er voor iedereen is. Ik doe niet de dingen die ik wil doen, het gaat mij om signalen op te halen bij de mensen waar ik het voor doe. Dan voel je je niet alleen in je werk, en als je terugkrijgt dat je dingen goed doet dan groei je, ook als vrouw, in je vak.
Je werkt met jongeren; wat denk je dat we kunnen doen om de politiek meer aantrekkelijk te maken voor jongeren?
We hadden een bijeenkomst voor geïnteresseerde mogelijke Statenleden en er waren heel veel jongeren erbij, ook van de Jonge Democraten tak. Het leuke was dat ze het nu veel meer doorhebben dat er een provinciale politiek is en dat je je als jongeren ook kunt kandideren. We hebben iemand in de fractie die zelf jong is, dat maakt echt het verschil. Zij weet hoe ze de Provinciale Staten kan promoten naar de jongeren en ze binnen te trekken, ze nodigt ze vaak uit als gasten bij fractievergaderingen. Je hebt zo iemand nodig, die die brug kan slaan voor wie het niet zo automatisch is. Zo werkt het ook met vrouwen, die misschien nooit hebben nagedacht om in de Provinciale Staten of de gemeenteraad te gaan zitten. Juist die vrouwen moeten zich aanmelden voor avonden, informatiebijeenkomsten, en de stoute schoenen aantrekken en zich aanmelden voor een zetel!
